Η ανάπτυξη δεν έρχεται με αύξηση της φορολογίας

Η χρονιά, που τελειώνει, είναι ίσως η δυσκολότερη στα πεντέμισι χρόνια του μνημονίου.
Φτάσαμε ένα βήμα από την έξοδό μας από την Ευρωζώνη, ζούμε με capital control στις τράπεζες, οι επενδύσεις πάγωσαν, οι απολύσεις αυξήθηκαν, τα εισοδήματα μειώθηκαν.

Οι εξαιρετικές επιδόσεις του κλάδου του τουρισμού έσωσαν την παρτίδα στην οικονομία, σε μεγάλο βαθμό, με αποτέλεσμα οι εκτιμήσεις, όπως αυτές περιλαμβάνονται στο προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς, να είναι κατά πολύ καλύτερες των αναμενόμενων.

Αυτό δείχνει το κείμενο του προϋπολογισμού, που βασίστηκε στα νέα, βελτιωμένα δεδομένα. Τα νούμερα είναι γνωστά. Το ότι είναι καλύτερα από τα αναμενόμενα, δε σημαίνει ότι πρέπει να πανηγυρίζουμε.

Πάμε, λοιπόν, να δούμε την άλλη πλευρά του νομίσματος.

Να κατανοήσουμε, δηλαδή, τι έχει αλλάξει από την προηγούμενη χρονιά, όπου πάλι συζητούσαμε για τον προϋπολογισμό και για την οικονομία, αλλά με άλλα δεδομένα.

Η Ελληνική οικονομία, ήδη από το 3ο τρίμηνο του 2015, έχει επιστρέψει στην ύφεση, ενώ το 2016 προβλέπεται να είναι χειρότερη, μακροοικονομικά, χρονιά.

Η δημόσια οικονομία επέστρεψε σε πρωτογενές έλλειμμα το 2015, μετά από 2 συνεχόμενα έτη, το 2013 και το 2014, επίτευξης πρωτογενών πλεονασμάτων.

Τα έσοδα από αποκρατικοποιήσεις είναι ως μη γενόμενα, αφού ακόμα και ολοκληρωμένοι διαγωνισμοί έχουν πάει πίσω τουλάχιστον ένα χρόνο.

Τα επιπλέον μέτρα, μπορεί να είναι 500 εκατομμύρια χαμηλότερα από τα αρχικώς προβλεφθέντα, δεν παύουν, όμως, να είναι σκληρά, περιοριστικά, εισπρακτικά μέτρα, που θα μειώσουν περαιτέρω το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών και τη ρευστότητα των επιχειρήσεων.

Όταν, μάλιστα, ταυτόχρονα, συνεχίζουν να κόβονται δραστικά οι δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα, όπως οι συντάξεις, τότε το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο. Και, μάλιστα, όσο επιλέγουμε να λύνουμε το ασφαλιστικό με ασπιρίνες, τόσο δε βελτιώνεται η πορεία του δημοσίου χρέους.

Το ερώτημα, λοιπόν, που προκύπτει, είναι το εξής :

Τι κάνουμε για όλα αυτά ;
Η λύση είναι μία :

Ανάπτυξη.
Μπορεί να ακούγεται τετριμμένο, αλλά είναι η πραγματικότητα.

Η επιστροφή της οικονομίας στην αύξηση του ΑΕΠ, μέσω εισροής επενδύσεων, θα μειώσει την ανεργία, με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές, να μειωθεί η μαύρη τρύπα των ταμείων και να αρχίσει έτσι – αργά, αλλά σταδιακά – η ελάφρυνση του χρέους από αυτή την πηγή. Σε συνδυασμό με την αύξηση του παρανομαστή, εκτός από απόλυτο νούμερο, θα μειωθεί και ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ.

Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε από το φαύλο κύκλο της ύφεσης και τα αλλεπάλληλα εισπρακτικά μέτρα, αφού οι προϋπολογισμοί θα έχουν και σωστές προβλέψεις, και οι στόχοι τους θα τηρούνται, χωρίς να αναθεωρούνται διαρκώς.

Πηγή:
http://www.e-forologia.gr/cms/viewContents.aspx?id=190531